.jpg)
با عنق‌ها روی باسکول
آدم عنق انرژی می‌گیرد. از آن طرف، خوش‌اخلاق‌ها نه تنها انرژی‌مان را نمی‌گیرند، که انرژی مازاد هم منتقل می‌کنند.
تاریخ انتشار:
2276 نفر این یادداشت را خوانده‌اند
4 نفر این یادداشت را دوست داشته‌اند
هیچ کس دوست ندارد هزینه‌ای اضافه‌تر از آنچه که باید، بپردازد. خواه در خرید کالا، خواه در روابط روزانه‌اش با دیگران.
آدم‌ها بخشی از انرژی‌شان را صرف رابطه با دیگران می‌کنند. اگر مجبور باشند در رابطه‌ای بیشتر از ظرفیتشان هزینه کنند، کسری می‌آورند و کسری که بیاورند، چاره‌ای جز این ندارند که به فکر جبرانش بیافتند. چرا؟ چون ظرفیت هر آدمی ــ کم یا زیاد ــ مشخص است. البته گاهی هم عکس این قضیه رخ می‌دهد: یعنی نه تنها کسر نمی‌آورند و مجبور نمی‌شوند هزینه‌ای اضافی پرداخت کنند، که بیش از آنچه دارند هم دریافت می‌کنند! بدخلق‌ها و خوش‌خلق‌ها در روابط روزانه‌شان، شما را با کسری یا درآمد مازاد مواجه می‌کنند.
اگر با آدم بداخلاقی روبرو شویم، مجبوریم انرژی بیشتری صرفش کنیم. دلیلش نوشتن ندارد؛ آدم بداخلاق مثل پسته‌ی کور است و برای همین ممکن است ما را با کسری انرژی مواجه کند. وقتی با کسری انرژی مواجه می‌شویم، طبیعی است که یادمان بماند از کسری انرژی مجدد جلوگیری کنیم. برای همین، رابطه یا تعامل کاری خودمان را با او که بداخلاق است قطع، یا تا جایی که امکان دارد کم می‌کنیم. این وسط البته ممکن است آدم بدخلق جایی کم بیاورد یا با شکست مواجه شود و دیگر مثل مایی را اطرافش نبیند و شدیداً احساس تنهایی کند، اما این دلیل قانع‌کننده‌ای برای اطرافیانش نیست که تحملش کنند و مدام کسری پشت کسری بیاورند.
درست در نقطه‌ی مقابل، آدم‌هایی هستند که با خوش‌خلقی نه تنها دیگران را با کسری مواجه نمی‌کنند که انرژی مازاد هم منتقل می‌کنند. در این حالت، واضح است که اطرافیانش سعی کنند روابط خود را با او عمیق‌تر کنند تا همیشه انرژی‌ای مازاد ظرفیتشان دریافت کنند. آنها چرا خوشحال نباشند؟ منبع نازنینی یافته‌اند که انرژی‌هایی را که در طول زندگی شلوغ امروز از دست داده‌اند، جبران می‌کند. حالا اگر این تعامل‌های خانوادگی یا کاری ــ که طبعاً روز به روز هم زیادتر و گسترده‌تر می‌شود ــ اسباب موفقیت‌های پی‌درپی خوش‌خلق شود، منت کسی بر او نیست؛ دیگران هم می‌توانند خوش‌اخلاق باشند و موفقیت کسب کنند!
همه‌ی آدم‌ها در برابر دریافت انرژی مازاد سپاسگزار هستند.
آدم‌ها بخشی از انرژی‌شان را صرف رابطه با دیگران می‌کنند. اگر مجبور باشند در رابطه‌ای بیشتر از ظرفیتشان هزینه کنند، کسری می‌آورند و کسری که بیاورند، چاره‌ای جز این ندارند که به فکر جبرانش بیافتند. چرا؟ چون ظرفیت هر آدمی ــ کم یا زیاد ــ مشخص است. البته گاهی هم عکس این قضیه رخ می‌دهد: یعنی نه تنها کسر نمی‌آورند و مجبور نمی‌شوند هزینه‌ای اضافی پرداخت کنند، که بیش از آنچه دارند هم دریافت می‌کنند! بدخلق‌ها و خوش‌خلق‌ها در روابط روزانه‌شان، شما را با کسری یا درآمد مازاد مواجه می‌کنند.
اگر با آدم بداخلاقی روبرو شویم، مجبوریم انرژی بیشتری صرفش کنیم. دلیلش نوشتن ندارد؛ آدم بداخلاق مثل پسته‌ی کور است و برای همین ممکن است ما را با کسری انرژی مواجه کند. وقتی با کسری انرژی مواجه می‌شویم، طبیعی است که یادمان بماند از کسری انرژی مجدد جلوگیری کنیم. برای همین، رابطه یا تعامل کاری خودمان را با او که بداخلاق است قطع، یا تا جایی که امکان دارد کم می‌کنیم. این وسط البته ممکن است آدم بدخلق جایی کم بیاورد یا با شکست مواجه شود و دیگر مثل مایی را اطرافش نبیند و شدیداً احساس تنهایی کند، اما این دلیل قانع‌کننده‌ای برای اطرافیانش نیست که تحملش کنند و مدام کسری پشت کسری بیاورند.
درست در نقطه‌ی مقابل، آدم‌هایی هستند که با خوش‌خلقی نه تنها دیگران را با کسری مواجه نمی‌کنند که انرژی مازاد هم منتقل می‌کنند. در این حالت، واضح است که اطرافیانش سعی کنند روابط خود را با او عمیق‌تر کنند تا همیشه انرژی‌ای مازاد ظرفیتشان دریافت کنند. آنها چرا خوشحال نباشند؟ منبع نازنینی یافته‌اند که انرژی‌هایی را که در طول زندگی شلوغ امروز از دست داده‌اند، جبران می‌کند. حالا اگر این تعامل‌های خانوادگی یا کاری ــ که طبعاً روز به روز هم زیادتر و گسترده‌تر می‌شود ــ اسباب موفقیت‌های پی‌درپی خوش‌خلق شود، منت کسی بر او نیست؛ دیگران هم می‌توانند خوش‌اخلاق باشند و موفقیت کسب کنند!
همه‌ی آدم‌ها در برابر دریافت انرژی مازاد سپاسگزار هستند.
