آرامش در لحظه توفان

پادشاهی جایزه بزرگی برای هنرمندی گذاشت که بتواند به بهترین شکل آرامش را تصویر کند. نقاشان بسیاری آثار خود را به قصر فرستادند. آن‌ها تابلوهایی تصاویری بودند از جنگل به هنگام غروب، رودهای آرام، کودکانی که در خاک می‌دویدند، رنگین کمان در آسمان و قطرات شبنم بر گلبرگ گل سرخ.

پادشاه تمام تابلوها را بررسی کرد اما سرانجام فقط دو اثر را انتخاب کرد؛ اولی تصویر دریاچه آرامی بود که کوههای عظیم و آسمان آبی را در خود منعکس کرده بود. می‌شد ابرهای کوچک و سفید را دید و اگر دقیق نگاه می‌کردی در گوشه چپ دریاچه خانه کوچکی قرار داشت که پنجره‌اش باز بود و دود از دودکش آن بر می‌خواست که نشان می‌داد شام گرم و نرمی آماده است.

تصویر دوم هم کوهها را نمایش می‌داد. اما کوهها ناهموار و قله‌ها تیز و دندانه‌ای شکل بود. آسمان بالای کوهها بطور بی‌رحمانه‌ای تاریک و ابرها آبستن آذرخش تگرگ و باران سیل آسا بود.این تابلو با تابلوهای دیگری که برای مسابقه فرستاده بودند هیچ هماهنگی نداشت. اما وقتی آدم با دقت به تابلو نگاه می‌کرد در بریدگی صخره‌ای شوم جوجه پرنده‌ای را می‌دید که در میان غرش وحشیانه طوفان آرام نشسته بود.

پادشاه درباریان را جمع کرد و اعلام کرد که برنده جایزه بهترین تصویر آرامش تابلو دوم است!
بعد توضیح داد:
«آرامش آن چیزی نیست که در مکانی بی‌سر و صدا و بی‌مشکل و بدون کار سخت یافت می‌شود؛ چیزی است که می‌گذارد در میان شرایط سخت در قلب ما ثبات حفظ شود. این تنها معنای حقیقی آرامش است.»