اعتماد به نفس را با غرور اشتباه نگیریم

گاهی اوقات ما اعتماد به نفس را با غرور و منیت اشتباه می‌گیریم. بسیاری از ما هنگامی که این جمله‌ها را می‌شنویم:« رویاهای خود را هرگز محدود نکن، می‌توانی همیشه و همه جا احساس اعتماد به نفس داشته باشی و ..» صدای کوچکی در سرمان می‌گوید:« خوب نیست زیادی از خودت مطمئن باشی. بهتر است کمی هم متواضع باشی.»
اگر شما هم چنین افکار و احساساتی دارید بی‌گمان با نوعی سیستم ارزشی بزرگ شده‌اید که تا حد بسیار زیادی قابلیت احساس اعتماد به نفس کردن را در شما پایین آورده است. آیا والدین‌تان هرگز شما را به خاطر آرزوها و رویاهایتان تحقیر کرده‌اند؟ آیا در کودکی به صورت ناخودآگاه این پیام را به صورت کلامی یا غیر کلامی دیافت نکرده‌اید که اگر زیادی خودتان را دوست داشته باشید دیگران شما را دوست نخواهند داشت؟ آیا ناخودآگاه یاد نگرفته بودید که خود را دست کم بگیرید؟ اگر پاسخ شما به این سوالات مثبت است این احتمال وجود دارد که به راختی نتوانید خودتان را دوست داشته باشید و برای خودتان ارزش و احترام قایل باشید.
اعتماد به نفس و خودباوری هرگز با غرور و منیت و خود بزرگ بینی یکی نیست. اعتماد به نفس به این معناست که خودتان را باور کنید. غرور و منیت این است که بخواهید به دیگران اثبات کنید از آنها بهتر هستنید.