لالیگا را دنبال کنید!

لالیگا را دنبال کنید!

اگر عربده توی استادیوم کشیده نشود توی خیابان به هوا می‌رود: سر هم‌وطن، سر عابری که بی هوا از جلوی ماشینم رد می‌شود.
نویسنده: علیرضا شاه‌محمدی
تاریخ انتشار:
695 نفر این یادداشت را خوانده‌اند
0 نفر این یادداشت را دوست داشته‌اند
«فایرفاکس» افزونه‌ای دارد که من همین دیشب پیدایش کردم. به شدت هم از یافتنش ذوق‌زده‌­ام. یعنی نمی‌­دانم چه افزونه‌­ی دیگری می­‌توانست وجود داشته باشد که تا این حد مرا خوشحال کند. حقیقتش با اینکه مدت زیادی است از فایرفاکس استفاده می­‌کنم هیچ وقت هیچ افزونه‌­ای روی آن نصب نکرده‌­ام. نه اینکه نخواهم؛ رم کامپیوترم نمی‌­کشد. همین فایرفاکس خالی تا بالا بیاید کلی طول می­‌کشد. ولی این افزونه‌­ی جدید ارزشش را دارد. همان «هورا»ی بعد از گلش به تنهایی تیم‌ملی است.
 
این افزونه در حقیقت یک جدول آنلاین لیگ­‌های فوتبال است. لیگِ هر کجای دنیا که فکر کنید، به جز ایران، توی این افزونه هست: نتایج بازی­‌های انجام‌شده، برنامه‌­ی بازی­‌های آینده و از همه مهم‌تر یک افکت خوشحالی که هنگام گل زدن تیم بلند می­‌شود. من علاوه بر جام جهانی که پیش‌پیش جدولش را گذاشته‌­ام، در صفحه‌­ی اصلی این افزونه لیگ‌­های اسپانیا، انگلیس، ایتالیا، جام یوفا و جام قهرمانان اروپا را هم دنبال می‌کنم. یعنی به افزونه گفته‌­ام دنبال کند.
 
من این روزها خیلی فوتبال دوست دارم. قبل‌­ترها دلم برای آدم‌­های مثل الان خودم می­‌سوخت. فکر می­‌کردم چطور می‌شود با این همه مسئله­‌ی جدی برای فکر کردن و بحث کردن و درگیر بودن، عده‌­ای پیدا شوند بروند عاشق «بارسلونا» شوند یا هر تیم دیگری؛ بنشینند اول تا آخر بازی‌هایش را ببینند؛ توی تاکسی و صف نانوایی، هر جا چهار تا آدم عین خودشان می­‌بینند، مدام برای هم کری بخوانند و خط و نشان بکشند.
 
ولی من امروز دچار فوتبالم. من هم مثل مزدک میرزایی از اینکه در زمانی زندگی می­‌کنم که می‌توانم بازی‌های «مِسی» را ببینم خوشحالم.  فکر می‌کنم این یک لذت بی‌هزینه است، یک لذت بی‌گناه.
 
من معتقدم اگر عربده توی استادیوم کشیده نشود توی خیابان به هوا می­‌رود: سر هم‌وطن، سر دوست، سر عابری که بی­‌هوا از جلوی ماشینم رد می­‌شود، سر مسافری که پول خرد ندارد. معتقدم خوب یا بد، جایی که زندگی می­‌کنیم ناگزیریم کسانی را داشته باشیم برای پرستیدن و کسانی را برای نفرت داشتن. و ترجیح می‌دهم در این شرایطِ لابد، از مربی «اینتر» بدم بیاید تا از دوستم؛ عاشق ته­‌ریش مربی بارسلونا باشم تا قیافه‌ی مرد گرایش‌های سیاسی­‌ام. که کیست نداند عشق کوری می­‌آرد، ندیدن می­‌آرد و ندیدنِ یک تعویض اشتباه به کجا بر­می­‌خورد؟ فریادِ از خشم من بر سر بازیکن روبرو که گل می­‌زند به کجا بر­می­‌خورد، در برابر فریادم بر سر هم‌وطن؟
 
من نمی­‌خواهم قاعده‌ی منطقی ردیف کنم و بگویم فوتبال ببینید تا خوش‌اخلاق شوید یا برای اینکه بد‌اخلاقی­‌هایتان کسی را آزار ندهد، «لالیگا» را دنبال کنید یا هر چیز دیگری.من فقط این روزها ترجیح می­‌دهم عصبانیتم را توی استادیوم هوار بکشم. همین.

ایمیل شما :
ایمیل دوستان : (جداسازی با کاما ،)
نام: ایمیل: نظر: