کاریزما و حفظ فاصله

رمز ماندن و خوب ماندن رابطه‌های انسانی، به این است که در عین صمیمیت و به هم نزدیک بودن، دو قدم با هم فاصله داشته‌باشیم. همین فاصله‌ی کمِ دو قدمی، باعث می‌شود هیچ وقت از هم دور نشویم و همیشه نزدیک هم باشیم.

این فاصله دو قدمی، جایی است برای حفظ حرمت‌ها، ادب و احترام‌ها. در اوج  صمیمیت و نزدیکی هم نباید یادمان برود که هر آدمی عاشق این است که مورد احترام قرار بگیرد و عزیز بماند. آدم ها از بی‌حرمت و خوار شدن بیزارند. این باید یادمان باشد که با صمیمی‌ترین دوست‌هایمان هم باید ادب را رعایت کنیم. باید بگذاریم بخشی از دنیایش برای خودش بماند و همه حریم‌ها را نشکنیم. همیشه باید حرف‌هایی برای نگفتن و کارهایی برای نکردن داشته‌باشیم تا رابطه‌مان جذاب و دلخواه بماند. باید حواس‌مان به خط قرمزهای دوستمان باشد و با توجیه صمیمیت و نزدیکی، آنها را  زیر پا نگذاریم.

حواسمان به این دو قدم فاصله باشد که توی دلش خیلی از بایدها و نبایدها را دارد، دوستی‌هایمان بادوام می‌ماند و می‌شویم دوست داشتنی. رمز نزدیکی به آدم‌ها در دل همین فاصله‌ها پنهان است.