آقای معلم! به پسرم بیاموزید که...

آبراهام لینکلن – رئیس جمهور پیشین آمریکا (۱۸۰۹- ۱۸۶۵) در نامه ای به معلم پسرش چنین نوشت: 
آقای معلم! به پسرم درس بدهید. او باید بداند که همه ی  مردم عادل و همه آن ها صادق نیستند، اما به پسرم بیاموزید که به ازای هر شیاد، انسان راستگویی هم وجود دارد. به او بگویید به ازای هر سیاستمدار خودخواه رهبر جوانمردی هم یافت می شود. به او بیاموزید که در ازای هر دشمن، دوستی هم هست.

می دانم که وقت می گیرد، اما به او بیاموزید اگر با کار و زحمت خویش، یک دلار کاسبی کند بهتر از آن است که جایی روی زمین پنج دلار بیابد. به او بیاموزید که از باخت پند بگیرد و از پیروز شدن لذت ببرد. او را از غبطه خوردن برحذر دارید.

به او نقش و تاثیر مهم خندیدن را یادآور شوید. اگر می توانید به او نقش موثر کتاب در زندگی را آموزش دهید. به او بگویید تعمق کند؛ در پرندگان در دل آسمان دقیق شود؛ به گل های درون باغچه و زنبورها که در هوا پرواز می کنند، دقیق شود. به پسرم بیاموزید که در مدرسه، بهتر این است که مردود شود اما با تقلب به قبولی نرسد.
به پسرم یاد بدهید، با ملایم ها، ملایم و با گردن کش ها، گردن کش باشد. به او بگویید، به عقایدش ایمان داشته باشد حتی اگر همه بر خلاف او حرف بزنند. به پسرم یاد بدهید که همه ی حرفها را بشنود و سخنی را که به نظرش درست می رسد انتخاب کند.

اگر می توانید به پسرم یاد بدهید که در اوج اندوه تبسم کند، به او بیاموزید که از اشک ریختن خجالت نکشد. به او بیاموزید که می تواند برای تفکر و شعورش مبلغی تعیین کند، اما قیمت گذاری برای دل بی معناست. به او بگویید که تسلیم هیاهو نشود واگر خود را بر حق می داند پای سخنش بایستد و با تمام قوا بجنگد.
در کار تدریس به پسرم ملایمت به خرج دهید، اما از او یک نازپرورده نسازید. بگذارید که او شجاع باشد. به او بیاموزید که به مردم اعتقاد داشته باشد.
توقع زیادی است اما ببینید که چه می تواند بکنید. پسرم، کودک کم سال و بسیار خوبی است.