از دخالت در جریان قطعی حوادث دست بردارید.
می دانست چیزی نیرومندتر از اراده ی او وجود دارد که "جریان قطعی حوادث" است.
تاریخ انتشار:
720 نفر این یادداشت را خوانده‌اند
1 نفر این یادداشت را دوست داشته‌اند
در جریان حملۀ ناپلئون به روسیه فرماندۀ بزرگ ارتش روس "کوتوزف" مورد سرزنش خیلی ها بود. می گفتند اصلا سرعت عمل به خرج نمی دهد، نقشه ها را دقیق اجرا نمی کند و خیلی وقت ها که جنگ شدت گرفته خواب است.
با این حال یک افسر جوان که از نزدیک کوتوزف را می شناخت و مدت ها با او این طرف و آن طرف رفته بود هیچ نگران نبود. در واقع هر چه می گذشت خیالش راحت تر می شد و یقین پیدا می کرد که کارها همان طور که شایسته است صورت خواهد گرفت. با خود می گفت در کار فرمانده هیچ چیزی که از شخص او بجوشد دیده نمی شود. هوای نوآوری ندارد و هیچ ابتکاری از خود نشان نمی دهد. به حرف همه کس گوش می دهد و هر چیز را به جای خود می گذارد.
این افسر اوقاتی که با دوستان نگرانش روبرو می شد می گفت: «نگران نباشید. این که فرمانده شدت عمل به خرج نمی دهد به خاطر پختگی اش است نه اهمال. اگر می خوابد مطمئن است در بیداری همان اتفاقی می افتد که وقتی خواب است. بله؛ من هم قبول دارم عین دیگر فرمانده ها مدام همه چیز را تنظیم و طبقه بندی نمی کند و در پی نتیجه گیری نیست؛ اما این ها به خاطر یک چیزی غیر از اهمال است.»
این افسر به هم قطارانش نمی گفت آن چیز چیست. نمی گفت کوتوزف تلاش را رها کرده و در عوض همه چیز را در کمال آسودگی مشاهده می کند و این همه به خاطر آن است که می داند چیزی نیرومندتر و معنی دارتر از ارادۀ او وجود دارد که "جریان قطعی حوادث" است. می تواند آن را ببیند، معنی اش را درک کند و در نور این معنا از دست بردن در جریان حوادث خودداری کند.
ارادۀ شخصی چه؟ البته که ارادۀ شخصی داشت؛ اما آن را به جنگ حوادث قطعی نمی فرستاد؛ آنهایی که چه بخواهد چه نخواهد رخ می داد. در این گونه موارد حداکثر چیزی که اراده اش را برای آن خرج می کرد دراز کردن دست برای برداشتن نمکدان یا کوک کردن ساعت بود.
با این حال یک افسر جوان که از نزدیک کوتوزف را می شناخت و مدت ها با او این طرف و آن طرف رفته بود هیچ نگران نبود. در واقع هر چه می گذشت خیالش راحت تر می شد و یقین پیدا می کرد که کارها همان طور که شایسته است صورت خواهد گرفت. با خود می گفت در کار فرمانده هیچ چیزی که از شخص او بجوشد دیده نمی شود. هوای نوآوری ندارد و هیچ ابتکاری از خود نشان نمی دهد. به حرف همه کس گوش می دهد و هر چیز را به جای خود می گذارد.
این افسر اوقاتی که با دوستان نگرانش روبرو می شد می گفت: «نگران نباشید. این که فرمانده شدت عمل به خرج نمی دهد به خاطر پختگی اش است نه اهمال. اگر می خوابد مطمئن است در بیداری همان اتفاقی می افتد که وقتی خواب است. بله؛ من هم قبول دارم عین دیگر فرمانده ها مدام همه چیز را تنظیم و طبقه بندی نمی کند و در پی نتیجه گیری نیست؛ اما این ها به خاطر یک چیزی غیر از اهمال است.»
این افسر به هم قطارانش نمی گفت آن چیز چیست. نمی گفت کوتوزف تلاش را رها کرده و در عوض همه چیز را در کمال آسودگی مشاهده می کند و این همه به خاطر آن است که می داند چیزی نیرومندتر و معنی دارتر از ارادۀ او وجود دارد که "جریان قطعی حوادث" است. می تواند آن را ببیند، معنی اش را درک کند و در نور این معنا از دست بردن در جریان حوادث خودداری کند.
ارادۀ شخصی چه؟ البته که ارادۀ شخصی داشت؛ اما آن را به جنگ حوادث قطعی نمی فرستاد؛ آنهایی که چه بخواهد چه نخواهد رخ می داد. در این گونه موارد حداکثر چیزی که اراده اش را برای آن خرج می کرد دراز کردن دست برای برداشتن نمکدان یا کوک کردن ساعت بود.
