راز احساس جوانی
در جوانی راه ها گشوده است و همه چیز امکان پذیر.
تاریخ انتشار:
645 نفر این یادداشت را خوانده‌اند
1 نفر این یادداشت را دوست داشته‌اند
راز زیبایی جوانی چیست؟ بی شک خواهید گفت برتری های جسمانی که فراهم آورنده ی لذایذ و خوشی های گوناگون است. این هست، اما نه فقط همین. همه دوست دارند از این برتری ها و جذابیت های ظاهری برخوردار شوند، اما جذابیت دیگر جوانی در چیست؟
گمان می رود آنچه که بیش از همه جوانی را جذاب و مطلوب می سازد، نه جذابیت های ظاهری، بلکه احساسِ در آغاز بودن یا باز بودن راه زندگی است. این احساس چنان امید و آرزویی را در آدمی زنده می کند که خود را بر فراز مرتفع ترین قله ها می یابد؛ جایی که افق همه چیز زیر دیدگانش گسترده است.
کافی است به زمانی که دبیرستان را تمام کردیم بیندیشیم. در این هنگام شخص وقتی به آینده فکر می کند به نظرش می رسد که همه چیز امکان پذیر است. برای خودش مجسم می کند که می تواند پزشک شود یا مهندس پل سازی، جاسوس یا نویسنده، کارخانه دار یا روحانی، هنرپیشه ی سینما یا سیاستمدار و ... .
شاید بگویید این ها خیال بافی است. باشد، خیال بافی باشد، اما معنای این خیال بافی آن نیست که در همه ی این کارها واقعا از استعداد یا ذوق و شوقی برخوردار بوده ایم یا فکر کرده ایم که برخورداریم. تمام سخن فقط درباره ی احساس ماست؛ و این که هیچ چیز هنوز قطعی نیست یا به دست تقدیر محتوم نشده. راه ها گشوده است و همه چیز امکان پذیر.
هر قدر بیشتر از عمرمان می گذرد و هرچه افق امکانات گزینشی مان تنگ تر می شود، به همان نسبت بیشتر خود را در شیار مسیرها و ریل هایی می یابیم که به سختی می توان از آن ها بیرون آمد. پدیدار شدن این ریل ها هشداری است برای خروج از جوانی و پای نهادن به قلمرو میانسالی.
گمان می رود آنچه که بیش از همه جوانی را جذاب و مطلوب می سازد، نه جذابیت های ظاهری، بلکه احساسِ در آغاز بودن یا باز بودن راه زندگی است. این احساس چنان امید و آرزویی را در آدمی زنده می کند که خود را بر فراز مرتفع ترین قله ها می یابد؛ جایی که افق همه چیز زیر دیدگانش گسترده است.
کافی است به زمانی که دبیرستان را تمام کردیم بیندیشیم. در این هنگام شخص وقتی به آینده فکر می کند به نظرش می رسد که همه چیز امکان پذیر است. برای خودش مجسم می کند که می تواند پزشک شود یا مهندس پل سازی، جاسوس یا نویسنده، کارخانه دار یا روحانی، هنرپیشه ی سینما یا سیاستمدار و ... .
شاید بگویید این ها خیال بافی است. باشد، خیال بافی باشد، اما معنای این خیال بافی آن نیست که در همه ی این کارها واقعا از استعداد یا ذوق و شوقی برخوردار بوده ایم یا فکر کرده ایم که برخورداریم. تمام سخن فقط درباره ی احساس ماست؛ و این که هیچ چیز هنوز قطعی نیست یا به دست تقدیر محتوم نشده. راه ها گشوده است و همه چیز امکان پذیر.
هر قدر بیشتر از عمرمان می گذرد و هرچه افق امکانات گزینشی مان تنگ تر می شود، به همان نسبت بیشتر خود را در شیار مسیرها و ریل هایی می یابیم که به سختی می توان از آن ها بیرون آمد. پدیدار شدن این ریل ها هشداری است برای خروج از جوانی و پای نهادن به قلمرو میانسالی.
