امکانات یک لحظه

من درهمین لحظه زندگی می کنم؛ در همین لحظه که زندگی در جریان است؛ نه زندگی ای که جریان داشته است، نه زندگی ای که جریان خواهد داشت، بلکه زندگی ای که جریان دارد؛ همین جا و همین لحظه.

لحظه، جوهر زندگی است. لحظه جایی است که در آن زنده تر از همیشه هستیم. اگر در این لحظه زندگی کنیم، در هر بخش دیگر زمان هم زندگی می کنیم. اما اگر در گذشته و آینده زندگی کنیم، نتیجه اش آن است که در حقیقت در این لحظه، زنده نیستیم.

اینجا بودن، زنده بودن و «من هستم» همه در همین لحظه جریان دارند. به همان اندازه که از گذشته مان خالی شده باشیم در این لحظه فضا وجود دارد. هر قدر نگرانی آینده در ما فروکش کند، سبکبال تر لحظه مان را سپری می کنیم. ترس، به پیشامدهایی مربوط می شود که هنوز روی نداده اند و شاید هیچ گاه روی ندهند. اگر از آینده بهراسیم، لحظه را در سرخوردگی هایی ناچیز، به شک و تردید آلوده می کنیم. می گویند: "اندوهی که به گریه درنیامده، شادی آواز پرنده را لکه دار می کند."

لحظه تمام زمانی است که در عمرمان در اختیار داریم. می دانیم که لحظه هیچ جزئی از گذشته نیست و با این حال تمامِ گذشته است. می دانیم لحظه برای همیشه شناور و ابدی است. می دانیم لحظه، موهبت زندگی است که بالهایش را در بخششی شادمانه می گشاید. می دانیم که لحظه، لحظه است.