دنیا به میزان ادب آدمها کوچک و بزرگ است نه جغرافیا
این رقمها و مرز مشخص کردنها فقط به درد همان تعیین مساحت و محیط کرات میخورد.
تاریخ انتشار:
531 نفر این یادداشت را خواندهاند
4 نفر این یادداشت را دوست داشتهاند
دنیا از نظر دانشمندان، تا آنجایی که موفق به کشف آن شدهاند، دارای جغرافیای ثابتی است. یافتهها را هم ریختهاند توی یک تعداد عدد و رقم برای محیط و مساحت؛ و نقشهاش را هم کشیده اند. اما این رقمها و مرز مشخص کردنها که دقیق و حتمی و غیر قابل تغییر است فقط به درد همان تعیین مساحت و محیط کرات میخورد، وگرنه مثلا بزرگی و کوچکی آدمها را نمیشود با متر و نقشه هوایی و زمینی مشخص کرد. این مدل دنیاها خیلی منعطف هستند و هرلحظه در حال بزرگ یا کوچک شدن و اندازهشان توی معادلات ریاضی نمیگنجد.
گاهی وقتها دنیا با تمام آدمهایش برای «بعضیها» آنقدر کوچک میشود که فقط تعداد محدودی درون آن جا میشوند. چون این بعضیها بیشترین فضا را به خودشان اختصاص میدهند و حس میکنند برتر هستند و بزرگ. همین میشود که وقتی جلوس میکنند جا برای آدم دیگری نیست. دنیاشان محدود میشود به خودشان. میشوند پادشاه دنیایی که فقط خودشان در آن زندگی میکنند.
دنیای «بعضی» دیگر اما برعکس است؛ بزرگ و پر رفت آمد و نامحدود! اغلب آدمها در دنیای دسته دوم جا میشوند. این دسته چه برتر باشند چه نه، آدمهای زیادی دور و برشان هستند و دنیاشان پر رفت و آمد است.
حکایت آدم «بی ادب» و «با ادب» حکایت همین دو دسته است که دنیاشان «کوچک» و «بزرگ» خواهد بود حتی اگر خودشان چنین تصوری نداشته باشند. با ادب همه را برتر از خود میداند و محترم میشمردشان. دنیای بیادب اما هر روز برای خودش هم تنگتر میشود.
گاهی وقتها دنیا با تمام آدمهایش برای «بعضیها» آنقدر کوچک میشود که فقط تعداد محدودی درون آن جا میشوند. چون این بعضیها بیشترین فضا را به خودشان اختصاص میدهند و حس میکنند برتر هستند و بزرگ. همین میشود که وقتی جلوس میکنند جا برای آدم دیگری نیست. دنیاشان محدود میشود به خودشان. میشوند پادشاه دنیایی که فقط خودشان در آن زندگی میکنند.
دنیای «بعضی» دیگر اما برعکس است؛ بزرگ و پر رفت آمد و نامحدود! اغلب آدمها در دنیای دسته دوم جا میشوند. این دسته چه برتر باشند چه نه، آدمهای زیادی دور و برشان هستند و دنیاشان پر رفت و آمد است.
حکایت آدم «بی ادب» و «با ادب» حکایت همین دو دسته است که دنیاشان «کوچک» و «بزرگ» خواهد بود حتی اگر خودشان چنین تصوری نداشته باشند. با ادب همه را برتر از خود میداند و محترم میشمردشان. دنیای بیادب اما هر روز برای خودش هم تنگتر میشود.