فردا کی می‌رسد؟

خداوند هرگز چیزی برای فردا ذخیره نمی‌کند، او هرگز بیش از آنچه اکنون مورد نیاز شدید است، نمی‌آفریند. به این ترتیب اگر ما به مشیت الهی او متکی هستیم باید مطمئن باشیم که او هرچه را مورد نیاز ما باشد به ما خواهد داد. مقدسان و خداپرستانی که با چنین اعتقادی زندگی کرده‌اند؛ همیشه از تجارب خود دلایل کافی برای خویش یافته‌اند. ما نسبت به این قانون الهی که خداوند در هر روز، نان روزانه مورد نیاز انسان را به او می‌رساند و نه بیش از آن، جاهل و بی‌اعتنا مانده‌ایم‌ و همین جهل و بی‌اعتنایی موجب به‌وجود آمدن نابرابری‌های گوناگون و مصائبی است که از آنها ناشی می‌شود.

ثروتمندان ذخایری بیش از اندازه نیازشان دارند در حالی که میلیون‌ها نفر گرسنگی می‌کشند و از احتیاج به غذا می‌میرند. اگر هرآدمی فقط آن مقداری را نگاه می‌داشت که به آن احتیاج دارد، هیچکس در احتیاج باقی نمی‌ماند و همه با رضایت و خشنودی زندگی می‌کردند. در وضع موجود ثروتمندان هم کمتر از فقیران ناراضی نیستند. فقیر در حسرت آن است که میلیونر شود و میلیونر در پی آن است که به میلیاردرها برسد و ثروتش را چندین برابر سازد. اگر آنها اموال خویش را در حد معتدلی حفظ کنند، گرسنگان به آسانی سیر خواهند شد و در ضمن این درس را خواهند آموخت که با رضایت در کنار و همراه ثروتمندان زندگی کنند.