چای نباید لبریز و لب سوز باشد!

دو مرد که یکی از آنان محلی و دیگری غریبه بود، بحث داغی در رابطه با رفتار صحیح می‌کردند. قهوه خانه‌ای که در آن نشسته بودند، در حال تعطیل شدن بود. بنابراین مرد غریبه گفت: «به خانه من بیا که بتوانیم، بحث خود را در آنجا ادامه دهیم.»
مرد بومی تمایل چندانی به این کار نداشت، ولی از آنجا که قصد بازگو کردن افکار خود را داشت، این دعوت را پذیرفت و به خانه مرد غریبه رفت.
مرد غریبه  در لیوان مهمان چایی ریخت و آن را کاملا پر کرد.
مرد بومی متعجب شد و فریاد زد: «کافی است، لیوان پر شده است و دیگر جایی ندارد!»
غریبه گفت: «تومانند این لیوان چایی پر هستی. افکار تو سرشار از پیش داوری است. اگر آن را خالی نکنی، من چگونه می‌توانم از فرهنگ‌ها و ارزش‌های اخلاقی دیگر با تو گفت و گو کنم؟»