مار را اهلی کنیم

همه‌مان، مار را می‌شناسیم. شاخصه اصلی این جانور که پس از آوردن اسمش به ذهن متبادر می‌شود، آزار دادن از طریق نیش زدن و گزندگی‌ست. بطورکلی حیوان اگر در تسخیر انسان و رام او باشد، بی‌خطر است و حتی می‌توان از آن، در جهت منافع انسانی استفاده کرد اما هنگامی که از کنترل خارج شده و اهلی‌ بودن را از یاد برد، می‌تواند به صاحب خود نیز آسیب برساند. مارهای خانگی نمونه بارز عبارت اول هستند که بی‌هیچ اذیت و آزاری در کنار انسان زندگی می‌کنند. حتی مارهای سمی هم، می‌توانند اهلی شوند و مسخر انسان. بنا بر یافته‌های دانشمندان، حتی از سم موجود در نیش مار می‌توان برای درمان بسیاری از بیماری‌های صعب العلاج استفاده برد. به همه اینها اضافه کنید فواید پوست مار و تحولاتی که این پوست مرغوب در صنعت پوشاک پدید آورده است. اما روی دیگر این سکه خارج شدن این موجود خطرناک از تسلط آدمی‌ست که عاقبت آن مشخص است.
جزء سمی و خطرناک وجود انسان که نه در آستین و بلکه در دهان ماست، زبان است. مادامی که مسلط بر زبان‌مان هستیم و از گفتارمان مراقبت می‌کنیم، این موجود درنده رام ماست و در خدمت. با سخن نیکو گفتن، زندگی‌مان را با محبت می‌سازد. اما همین که از آن غافل شویم، در هیبت ماری سمی و زهردار، ظاهر می‌شود و با گفتار نادرست و ناشایست اول به ما که صاحبش هستیم و باید اهلی‌مان باشد، و بعد به دیگران آزار می‌رساند.
کسی که یک موجود زنده خطرناک مثل مار در خانه داشته باشد، سعی می‌کند حداقل او را اهلی کند که آسیبی متوجه خود و اطرافیانش نگردد. حال اگر قرار باشد این موجود خطرناک همه جا با او و جزئی از جسم و روحش باشد، باید چه کند؟