جريانی به اسم جملات قصار!

اين روزها نقل و انتشار جملات قصار و گزيده‌های سخنان متفكران مد شده است. مثل هر چيزی كه زمانی مد می‌شود و بعد هم بی‌سر و صدا فراموش می‌شود. کنار صندوق کتابفروشی‌ها پر است از كتاب‌های كوچكی مثل گزيده سخنان رهبران مذهبی و روشنفكران و متفكران و... اين كتاب‌ها معمولا در قطع‌های كوچك و صفحات كم و طرح‌های زيبا چاپ می‌شود و طرفداران بسياری هم دارد.
البته اين جريان فقط به كتاب‌ها حتم نمی‌شود، اگر به در و ديوار شهر هم نگاهی بيندازيم می‌بينیم كه بعضی سازمان‌ها و موسسات هم بيكار ننشسته‌اند و روی بيلبوردها و دیوارها پر شده است از این جملات. جذاب‌تر اینکه اين جريان به  پشت ماشين‌ها هم كشيده شده و ديگر به جای جملاتی مثل «سلطان غم مادر»، ‌حرف‌های نيچه را پشت ماشین‌ها می‌خوانیم. مثلا «بايد به دنبال شادی‌ها گشت، چراكه غم‌ها خودشان ما را پيدا می‌كنند.»
خودمان هم مشتاقانه عضو سايت‌ها و گروه‌های مختلفی می‌شویم که همین مطالب را منتشر می‌کنند و تمام اين تلاش‌‌ها فقط برای ‌آنست كه اين‌ جملات را بخوانيم، لذت ببريم، سريع كپی كنيم و در وبلاگ‌ها و سايت‌ها و صفحات شخصی خودمان با ديگران به اشتراك بگذاريم، تا همه آن‌ها را بخوانند و مثل ما لذت ببرند. از قضا، ديگران هم می‌خوانند و لذت می‌برند و آنها هم كپی می‌كنند و با ديگران به اشتراك می‌گذارند و اين دور همينطور ادامه دارد. البته تاثير پيامك را هم در اين اطلاع‌رسانی‌ها نمی‌توان ناديده گرفت.
تا اينجا كه مشكلي نيست. نه تنها مشكلی نيست كه باعث افتخار هم هست كه مردم جامعه ما تا اين حد فرهنگی شده‌اند و ناخود آگاه حرف‌ها و سخنان بزرگان را برای هم نقل می‌کنند. اما نکته این است که اغلب به همين «نقل» اكتفا می‌كنیم. انگار نه هدفی جز اين داريم و نه انتظاری بيش از اين؛ نه تلنگر، نه عمل و نه اعتقاد.
انگار چندان برايمان مهم نيست حالا كه از اين جملات خوشمان آمده، مفهومش را در زندگی هم به كار ببنديم. برايمان مهم نيست كه وقتی اين جملات را كپی می‌كنيم آيا خودمان هم  به آنها اعتقاد پيدا كرديم كه حالا می‌خواهيم ديگران از آن لذت ببرند! اگر آن را پشت شيشه ماشينمان می‌نويسيم، ‌تلنگری به خودمان زده كه به زندگی طور ديگری نگاه كنيم؟ اين جملات واقعا در زندگی و  روح ما رسوخ كرده؟
 موضوع اين جملات تقريبا معلوم است،‌ شادی، ‌اعتماد به نفس، حقيقت، ‌ايمان، ‌محبت، علم و … آيا از زمانی كه اين جريان مد شده، ما انسان‌های شاد‌تری شده‌ايم؟ مومن‌تر؟ باسوادتر؟ با فرهنگ‌تر و  مهربانتر؟
هيچ‌چيزی بهتر از اين نيست كه وقتی جمله‌ای را می‌خوانيم و لذت می‌بريم، اول آن را در قلب و مغز خودمان كپی كنيم، بعد برای ديگران.