بلدی کادو بگیری؟
همان طور که ژرمن‌ها می‌گویند «هر کس مطابق شخصیتش کادو می‌دهد»، هر کس هم مطابق شخصیتش کادو می‌گیرد. کادو گرفتن، برای خودش قاعده دارد. ذوق کردن یا جا خوردن به جای خود، اما حواست باشد جوری رفتار کنی که آن کسی که به‌ت کادو داده هم ذوق کند و جا نخورد از عملی که مرتکب شده!
ــ این‌طوری کادوت را بگیر:
1. هیچ وقت هدیه‌ای را رد نکن! مگر کادو ِ کسی را که می‌دانی نیت بدی دارد و می‌خواهد دستت را زیر سنگش بگذارد و چیزی از تو بخواهد که تو از آن دوری می‌کنی. شاید به همین دلیل، پیامبر کادو‌ی کفار و مشرکان را اصلاً قبول نمی‌کرد.
2. کادوش را جبران کن؛ اما نه جوری که به زحمت بیفتی و بیشتر از وسعت بخواهی مایه بگذاری!
3. تواضع کن در برابر کسی که به تو کادو داده است. یک روز پیغمبر دید که زن مستمندی برای همسرش کادو آورده؛ اما هر کار می‌کند عایشه کادو زن را قبول نمی‌کند که نمی‌کند. از زن اصرار پشت اصرار که: «به خدا می‌دانم قابل شما را ندارد؛ ولی دلم می‌خواهد یادگاری از من قبول کنید خانم» و از عایشه انکار که «نه». آخر، زن ناراحت شد و بلند شد رفت. پیامبر آمد جلو و گفت: «عایشه‌خانم چرا کادوش را قبول نکردی؟» عایشه شاید گفت: «خودش آه نداشت که با ناله‌اش سودا کند؛ آن وقت من بیایم ازش کادو هم بگیرم؟!» یا شاید هم گفت: «مورچه چیه که کله‌پاچش باشه آقا! دلم به حالش رحم آمد.» (اگر ما بودیم، شاید چیز دیگری هم می‌گقتیم: «حالا مگر چی آورده بود؟!») پیامبر که معلوم بود ناراحت شده، گفت: «چرا کادوش را قبول نکردی و عوضش، کادویی به او ندادی تا پیش خودش خیال نکند تو قصد تحقیرش را داشته‌ای؟» عایشه همین جور نگاه می‌کرد و ساکت بود. پیامبر نگاه کرد به مسیری که زن مستمند رفته بود: «فروتن باش خانم. خدا هرچه فروتنان را دوست دارد، از متکبرها بیزار است.»
4. گشاده‌دست باش و بقیه را هم در کادویی که گرفته‌ای، شریک کن!
ــ هیچ وقت کادوت را نگیر!
بسیار کار زشتی است. از اول کادو نده اگر می‌خواهی بعدا کادویی را که داده‌ای پس بگیری. لابد می‌دانی که هر عمل، یک صورت ظاهری دارد یک صورت باطنی. صورتِ باطنی کسی که کادوش را پس می‌گیرد، می‌دانی چیست؟ این است: خوردنِ استفراغش!
