با سخت‌دوستان آشنا شوید!

دو نوع «دوست» بیشتر وجود ندارد: نوع اول، دوستانِ دوران خوشی‌اند. نام علمی این نوع، دوزیستان است! و نوع دوم ــ که البته محققان اعتقاد دارند گونه‌ای است کمیاب و نادر و در پاره‌ای اوقات، حتی در حال انقراض ــ دوستانِ دوران سختی‌اند. نام علمی این نوع، سخت‌دوستان است!

ــ دوزیستان در مجمع‌الجزایر ِ «کجا بیشتر به نفعم است»
دوزیستان دو دوره‌ی حیات دارند: وقتهایی آن‌قدر عظیم‌الجثه‌اند که به راحتی با چشم غیرمسلح به دید می‌آیند؛ وقتهایی هم چنان ریز می‌شوند که با چشم کاملاً‌ مسلح هم، نه.
دوزیستان را در سواحل تفریح و هر وقت گعده باشد پایه‌ایم، مجمع‌الجزایر کجا بیشتر به نفعم است، در وزش بادهای موسمی کِی و با کی به‌ام خوش می‌گذرد، و در آبهای بی‌دردسری می‌توان یافت. این دوستان را وقتهایی که به مشکلی بخوری و کمکی بخواهی، اصلاً پیدا نمی‌کنی؛ مگر اینکه مشکلت را جوری حل کنی و هوس سفر و گشتن کنی با رفقا. آن وقت دوزیستان را دور و برت خواهی یافت که رو به قبله قربانت می‌شوند.

ــ سخت‌دوستان هیچ وقت پوست‌اندازی نمی‌کنند

سخت‌دوستان همه جا هستند، یکرنگ‌اند و تحتِ هیچ شرایطِ مساعد یا نامساعدِ محیطی، رنگ عوض نمی‌کنند. تحقیقات نشان داده که سخت‌دوستان پوست‌اندازی هم نمی‌کنند؛ همانند که همیشه بوده‌اند و در با تو بودن، فرقی بین خوشی و ناخوشی و راحتی و سختی‌ات قائل نمی‌شوند.
اما خب، تعدادشان انگشت‌شمار است. باید گشت تا یکیشان را پیدا کرد!
ــ از کجا بفهمم که دوست من دوزیست است یا سخت‌دوست؟

شرایطی پیش بیاور و دوستت را با این سه آزمایش طرف کن:
1. از او مالی بخواه.  ببین مِن‌مِن می‌کند، بهانه‌های الکی می‌آورد یا نه.
2. مالی، چیزی از خودت را مدتی دستش بده.  ببین امانت‌دار خوبی هست یا نه.
3. رفتار او را در سختی‌ها و اتفاقاتِ ناخوشایند بسنج.  یکیش، همان وقتها که گرفتاری‌ای برایت پیش می‌آید؛ ببین تنهات می‌گذارد یا نه. یا وقتهایی که برای خودش مشکلی پیش می‌آید؛ ببین صبر دارد یا در گوش زمین و زمان ناله و نفرین می‌کند. حتی سفارش کرده‌اند دوربین بگذار و یکی دوبار، با رندی، موقعیت‌هایی پیش بیاور که بتوانی از عصبانی شدن یا نشدنش عکس بگیری! اگر رفیق راستی با تو باشد، از کوره در نمی‌رود و رفاقتش را به هم نمی‌زند.