چند سطر در باب میزبان‌شناسی

ـویژگی‌های یک میزبانِ خوب:

* از مهمانش همه‌جوره پذیرایی کند. این یعنی کاری یا چیزی را از مهمانش دریغ نکند.
* مهمانش را تنها نگذارد. یک مثال ساده‌اش می‌شود اینکه با مهمانت، دور هم غذا بخور.
* مهمانش را سر کار نگذارد. امام صادق مهمانی داشت. مهمانش بلند شد و خواست حالا که به امام زحمت داده، قدری به امام کمک کند. امام پیش‌دستی کرد و نگذاشت مهمانش بلند شود و ــ به قول ما ــ دست به سیاه و سفید بزند. گفت: خودم کارها را می‌کنم. جد ما نهی کرده که مهمان‌مان را به کار بگیریم.
* به مهمانش احترام بگذارد. حقوق مهمانت را رعایت کن هم تیتر خوبی بود. به طور مثال یکی از حقوق مهمان بر میزبان این است که وقت رفتن تا دم در بدرقه‌اش کند. این یعنی که تو محترم بودی برای ما که آمدی. و هر وقت بیایی، باز احترام ما را برخواهی انگیخت.
* با مهمانش صاف و ساده باشد. معلوم است که اگر تو کسی را به خانه‌ات دعوت کنی، دقت می‌کنی به بهترین صورت از او پذیرایی کنی؛ اما اگر کسی سرزده به خانه‌ات آمد، لازم نکرده خودت را توی زحمت بیاندازی و پنهان از چشم مهمانت، یک‌یک اعضای خانواده را گسیل کنی به نوبت یخچال را پر کنند. همانی را که در خانه داری، بیاور و با مهمانت نوش جان کن. مهم، صفا و احترام توست؛ نه رنگارنگی اطعمه و اشربه سفره‌ تو. این فرمول را همیشه به یاد داشته باش: مهمان ــ به هر حال ــ با قدری رودربایستی وارد خانه‌ی توِ میزبان می‌شود؛ خواهش می‌کنیم تو دیگر با رودربایستی کردن‌هایت، او را بیشتر از این شهید رودربایستی نکن. کاری کن که در خانه‌ات راحت باشد. تو هم در خانه‌ات راحت باش. اتفاقی نیفتاده. یک یا چند مهمان داری. همین.

ــ و یک خصوصیت ویژه:

*  به زن و بچه‌ی خودش سخت نگیرد. از مهمان و زن و بچه‌اش باید همه‌جوره پذیرایی کرد؛ درست. کاری یا چیزی را نباید ازشان دریغ داشت؛ این هم درست. احترام به‌شان و تنها نگذاشتن‌شان و بی‌ریایی و...؛ اینها همه درست. اما زن و بچه‌ خودت چی؟ کسی توصیه نکرده اگر مهمان داشتی، چنان میزبانی کن که زن و بچه‌ات چلانده شوند و مهمان‌ها که رفتند، چکه‌ای رمق در وجودشان نمانده باشد.